Ο φετινός εορτασμός της 25ης Μαρτίου 1821, στο Εσπερινό Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας, ήταν αφιερωμένος στις Ηρωίδες του Αγώνα.
Πάνω τους συγκρούσθηκαν η μητρική και η συζυγική αγάπη, ο ενθουσιασμός της δόξας, ο έρωτας για τα κάλλη της φύσης και η ορμή για τη ζωή, με τον αγώνα στο πεδίο μάχης, την αυταπάρνηση, τη θυσία, τον θάνατο. Είναι οι γυναίκες που, μολονότι αγάπησαν τη ζωή, επέλεξαν τον θάνατο.
Αηδονολάλειε στήθος μου, πριν το σπαθί σε σχίσει·
καλές πνοές παρηγοριά στη βαριά νύχτα κ’ έρμη·
με σας να πέσω στο σπαθί, κι’ άμποτε να μαι πρώτη!
Το στραβό φέσι στο χορό τ’ άνθια στ’ αυτί στολίζει,
τα μάτια δείχνουν έρωτα για τον απάνου κόσμο,
και στη θωριά τον είν’ όμορφο το φως και μαγεμένο!
Σκηνή από την Έξοδο του Μεσολογγίου (1828)
© Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης Δήμου Ι. Π. Μεσολογγίου
Και βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες
γύρου στη φλόγα π’ άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν
μ’ αγαπημένα πράματα, και με σεμνά κρεβάτια,
ακίνητες, αστέναχτες, δίχως να ρήξουν δάκρυ·
Και γγίζ’ η σπίθα τα μαλλιά και τα λειωμένα ρούχα·
γλήγορα, στάχτη, να φανείς, οι φούχτες να γιομίσουν.
Είν’ έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων
δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κ’ ελεύθεροι να μείνουν,
Εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το Χάρο.
Και υπήρξε τέτοια η αποφασιστικότητα των γυναικών για τη θυσία και τον θάνατο που ο Διονύσιος Σολωμός ομολογεί:
Ιδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά·
αυτές είναι μεγαλόψυχες, και λένε ότι μαθαίνουν από μας·
δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία.
Εμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτές
και να τες λατρεύουμε έως την ύστερη ώρα.
Ψυχή μεγάλη και γλυκειά, μετά χαράς σ’ το λέω:
Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομά τους μνέω.
(Αποσπάσματα από το ποιητικό έργο του Δ. Σολωμού “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι¨)
Το Εσπερινό Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας εύχεται σε όλες και όλους
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και πάντοτε ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ.
